Vanmorgen lag er weer een brief van het zorgkantoor in de bus. Een correctiebrief dit keer. Vanwege een brief die vorige week was verstuurd. Met fouten er in. Over de regels die gelden bij het pgb.
Al jarenlang verbaas ik me over de verspilling van tijd, geld en papier door zorgkantoren. Of laat ik me beperken tot het zorgkantoor waar ik in mijn regio en in mijn werk het meest mee te maken heb: het VGZ-zorgkantoor, afdeling pgb.
Toekenningsbeschikkingen worden om de haverklap aangepast. Meestal vanwege andere berekeningen van de eigen bijdrage, soms om andere redenen.
Eén pgb-toekenningsbeschikking bestaat uit:
- een aanbiedingsbrief (twee pagina’s, niet tweezijdig afgedrukt)
- de toekenningbeschikking zelf:
een opsomming van de indicatie waarop de toegekende bedragen zijn gebaseerd, de bedragen per functie, de regelingen die er op zijn losgelaten (bijvoorbeeld subsidiegarantie, extra bedragen wegens het wonen in een wooninitiatief enzovoorts), de data waarop de voorschotten worden betaald. Dit zijn, bij een uitgebreide indicatie, al zo’n zes of zeven vellen papier! en - een opsomming van de rechten en plichten waarmee je als budgethouder te maken hebt, ook weer 2 pagina’s.
Bij iedere herziening van de toekenningsbeschikking wordt het hele pakket opnieuw verstuurd. Ik heb klanten die in één jaar meer dan 10 verschillende toekenningsbeschikkingen ontvangen. Dat mensen daar de kluts van kwijt raken vind ik niet zo verwonderlijk.
Vorige week ontvingen we hier een brief van het zorgkantoor waarin melding werd gemaakt van nieuwe tarieven en regels in het pgb. Als mantelzorgmakelaar houd ik natuurlijk alle regelgeving zo goed mogelijk bij, en was dus verbaasd dat er een maximumtarief voor tijdelijk verblijf werd vermeld van 101 euro per etmaal. Een week later volgt een brief waarin deze vermelding weer wordt herroepen: er is sinds 1-1-2014 juist GEEN maximum tarief meer voor tijdelijk verblijf .
Gelukkig weet ik niet aan hoeveel budgethouders deze verwarrende post allemaal wordt verstuurd. Zou het niet handiger zijn om uitgaande berichten te controleren op juistheid vóórdat ze de deur uit gaan? En zou het niet handiger zijn om, in aansluiting op de voorkeur voor digitaal verantwoorden, ook de informatievoorziening zo veel mogelijk digitaal te regelen? Alle email-adressen van budgethouders die digitaal verantwoorden zijn immers bekend? Zou het erg moeilijk zijn om de “digitale” budgethouders ook digitaal te informeren over wijzigingen in regelgeving? Dan hoef je alleen de niet-digitalen nog maar papieren post te sturen. Dat zou het zorgkantoor, en dus het rijk, en dus u en mij, een behoorlijke besparing kunnen opleveren!