Mantelzorgers kunnen blijven streven naar perfectionisme.
Ik heb het zelf in de afgelopen periode aan den lijve ondervonden:
mijn zus verhuisde van een AWBZ-instelling naar een Thomashuis, en daarvoor moest het nodige geregeld worden.
Van zus-op-afstand veranderde ik, na een aanloopperiode van bijna 2 jaar!, in één klap in primaire mantelzorger, eerstverantwoordelijke en regelaar, met alle gevolgen van dien:
- goede afspraken maken met het Thomashuis
- de zzp-indicatie voor Zorg in Natura laten omzetten in een PGB
- de verhuizing moest geregeld worden
- nieuwe dagbesteding moest gevonden worden
- er bleek geen indicatie voor vervoer naar de dagbesteding te zijn: nieuwe indicatie aanvragen
- ontspanningsclubs zoeken om de vrije tijd in te vullen
- kleding (en andere eigendommen) inspecteren op bruikbaarheid
- mentale ondersteuning van mijn zus : begeleiden bij deze ingrijpende verandering in haar zo overzichtelijke leven
- overige familie op de hoogte houden
- afspraken maken met nieuwe huisarts, tandarts enzovoorts, en samen met haar daar naar toe.
Daarnaast bleef mijn werk als mantelzorgmakelaar mijn aandacht vragen.
Het gevolg was dat ik beide maar met halve focus kon doen…..
Kiezen of delen
Ik heb daarom eind september besloten om mijn werk , zowel in huis als voor mijn bedijf Familycare Support een maand lang op een laag pitje te zetten: familiezaken gingen even voor!
Ook de sportschool heb ik in oktober niet bezocht….
De verhuizing van mijn zus vond plaats in het laatste weekend van september, en ik kan nu, een maand later, zeggen dat het allemaal goed is gegaan.
Ze voelt zich thuis in het Thomashuis, en er is voor 4 dagen per week dagbesteding geregeld, en er zijn goede afspraken gemaakt over de meeste lopende zaken.
Nu is de tijd gekomen om weer vol aan het werk te gaan in mijn eigen onderneming, en erop te vertrouwen dat de zorgafspraken met mijn zus goed “op de rit” staan.
Moeilijk was , en is het wel: loslaten van dat wat je graag doet,
zodat je je (tijdelijk) ergens anders op kunt concentreren.
Maar ik weet zeker dat ik zonder mijn besluit om voor deze verhuizing een maand uit te trekken nu alleen maar heel veel stress en een onvoldaan gevoel gehad zou hebben over allerlei half-gedane zaken.
Tip
Dat is dan ook mijn tip voor mijn lezers:
maak de keuze om te concentreren op wat belangrijk is.
Leg andere zaken even terzijde.
Maar stel een deadline”: vanaf een bepaald moment zijn je eigen zaken weer aan de beurt,
en moet het andere zodanig geregeld zijn dat je erop kunt vertrouwen dat het goed is.
Mochten er op dat moment nog zaken niet geregeld zijn: het zij zo. Blijkbaar vragen die dan meer tijd!
Je kunt geen ijzer met handen breken, en
komt tijd komt raad.
Heb je zelf ook ervaring met het stellen van prioriteiten door middel van loslaten, dan zou ik het leuk vinden om dat hieronder te lezen!