Hoe onverantwoord kunnen zorgaanbieders te werk gaan? Op 20 juni werd een zorginstelling in Beverwijk door staatssecretaris Veldhuijzen van Zanten (VWS) gesloten, op advies van de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ). In het persbericht lezen we dat cliënten van deze zorgaanbieder “een hoog risico lopen niet de zorg te ontvangen, die recht doet aan hun zorgvraag”.
Bovendien constateerde IGZ een hoog tot zeer hoog risico voor de cliënten op psychisch welbevinden, bewegingsvrijheid en kwaliteit van personeel. IGZ schat het risico op herhaling van ondermaatse zorg en escalatie hoog in.
De 33 cliënten van deze zorgaanbieder zijn voornamelijk jonge mensen met een verstandelijke handicap en/of autisme, en jonge moeders met een verstandelijke handicap. Binnen twee weken moeten de huidige bewoners zijn overgedragen aan een andere zorgaanbieder.
Je zult maar mantelzorger zijn van één van deze bewoners. Misschien heb je al jarenlang lopen klagen, en ben je van het kastje naar de muur gestuurd? Misschien heb je wanhopig gezocht naar een andere mogelijkheid voor zorg, maar stond je steeds voor een gesloten deur? En nu krijg je dan gelijk. Dat geeft geen voldoening. Dat maakt het alleen maar NOG erger: je hebt het je niet verbeeld. Je bent geen uitzondering. Het ondermaatse zorgverlenen is zo standaard, dat er sluiting volgt.
Hoe leg je het uit aan je gehandicapte familielid? Hoe reageren de mensen met autisme op deze plotselinge en zeer ingrijpende veranderingen? Is er op zo korte termijn een opvang beschikbaar die wel recht doet aan de zorgvraag? Ik wens de zorgvragers, maar vooral ook hun mantelzorgers, heel veel sterkte!