In de Volkskrant stond een artikel over een werkende mantelzorger die er, voor de tweede keer, helemaal doorheen zit. Burn Out. Opgebrand door het combineren mantelzorg en werk.
CNV liet onderzoek doen: 71 % van de werkende mantelzorgers voelt zich overbelast! 39-40% van hen voelt zich niet of onvoldoende gesteund op het werk.
In mijn eigen praktijk ken ik ze ook: werkende mantelzorgers die geen kans zien om de zorg te delen. Die door de dubbele belasting van werk en mantelzorg, vroeg of laat, overbelast raken. Daarna te snel weer aan het werk gaan kan leiden tot een definitieve uitschakeling. Zeker als er in de thuis-situatie niets verandert, en op het werk ook niet.
In het Volkskrant-verhaal van de uitgebluste mantelzorger-kostwinner zie ik een aantal aanknopingspunten om de last van het werken in combinatie met mantelzorgen te verminderen. In principe hoeft niemand in onze participatiesamenleving onder te sneeuwen in zorgtaken.
Maar hoe pak je dat aan?
In de kop van het artikel staat het volgende citaat van de mantelzorger: ‘Het liefst zou ik in mijn eentje naar Timboektoe reizen. Ik wil gewoon rust. Weg van alles en iedereen. Maar dat kan niet.’ Verderop: ‘Alles kwam op mij neer. Douchen, aankleden, de vuilniszakken buiten zetten, elastische kousen aan en uit doen. Hij krijgt de knoopjes van zijn overhemd niet meer zelf dicht…”.
Aan de hand van deze twee citaten blijkt dat deze mantelzorger onvoldoende op de hoogte was van de mogelijkheden om hulp te vragen en te krijgen. Helaas, helaas, zo zijn er vele.
We hebben in Nederland een zorgstelsel dat erin voorziet dat er zorg geleverd wordt. Door professionals, als er geen informele zorg voorhanden is. En: mantelzorg kan niet worden afgedwongen.
Dus als de mantelzorger zich terugtrekt, het niet (meer) doet, kiest voor eigen gezondheid in plaats van in te storten, dan zijn daar voorzieningen voor. De term daarvoor is: respijtzorg. Dat is zorg die professionals leveren om mantelzorg te verlichten. Om overbelasting en uitval te voorkomen.
Als mantelzorgers voor het eerst merken dat ze overbelast dreigen te raken, zouden zij zich af moeten vragen waarmee ze het best geholpen zouden zijn.
De mantelzorger uit dit artikel had twee opties. Ze zou de zorg voor haar man kunnen delegeren. Of zelf minder buiten de deur werken, zodat ze meer tijd en energie zou hebben om zelf voor haar man te zorgen.
Zelf zorg je het beste voor je naaste, natuurlijk… Denk je. Maar als dat ten koste gaat van je eigen gezondheid?
Wat dan? Minder buiten de deur werken? Misschien kan er een betaling uit een PGB tegenover staan, als compensatie van gederfde inkomsten. Daarvoor is een zorgindicatie nodig.
Of je kiest er voor om te blijven werken. En schakelt andere zorgverleners in. Bijvoorbeeld voor hulp bij wassen en aankleden: thuiszorg, persoonlijke verzorging op basis van de zorgverzekeringswet.
Een mantelzorgmakelaar helpt bij het zoeken naar de beste oplossing. Omdat geen mens hetzelfde is. En omdat elke situatie anders is. Neem vrijblijvend contact op om eens over je mantelzorgsituatie te praten!