Vandaag is het Black Friday. Een fenomeen dat over is komen waaien uit de Verenigde Staten. Het is de dag waarop de detailhandel uit de rode cijfers komt, omdat de kerst-aankopen beginnen. Mensen gaan massaal shoppen, in echte winkels of digitaal, en er zijn (tijdelijk) aanbiedingen met hoge kortingen. Of schijnbaar hoge kortingen.
Kortingen op Wmo
Gemeenten blinken ook uit in hoge kortingen. Helaas niet tijdelijk. De laatste week bereiken mij weer talloze berichten over omlaaggeschroefde pgb-tarieven voor zorg en hulp, het wegvallen van de mogelijkheid om reiskosten van zorgverleners te vergoeden. Of vervoerstarieven waarvoor een vervoersbedrijf niet eens een gecombineerde rit kan uitvoeren, laat staan een solo-rit. Verlenging van een indicatie voor wmo-ondersteuning gaat vaak gepaard met een korting op het aantal uren.
Lange wachttijden
Alleen al het aanvraagproces voor ondersteuning is in veel gemeenten hopeloos vastgelopen. Sinds het tarief voor de eigen bijdrage landelijk gelijkgetrokken is op ongeveer 2 tientjes per maand is de vraag naar ondersteuning door de gemeente geëxplodeerd. Dit werd natuurlijk wel verwacht, maar er werd in veel gemeenten niet op geanticipeerd. Bijvoorbeeld door de teams uit te breiden die de aanvragen moeten gaan beoordelen. Mantelzorgers die de zorg niet meer trekken en ten einde raad hulp aanvragen bij de gemeente moeten vaak langer dan een maand of zelfs twee maanden wachten op een keukentafelgesprek.
Voorliggende voorziening Wlz
Gemeenten hebben er ook een handje van om, als er dan eindelijk een keukentafelgesprek plaatsvindt, de bal vervolgens over de muur te gooien. Als er sprake is van een chronische aandoening krijgt de aanvrager te horen dat hij of zij eerst maar een aanvraag voor een Wlz-indicatie moet doen bij het CIZ. Als het CIZ die aanvraag afwijst kan men terugkomen bij de wmo. En weer achteraan aansluiten in de wachtrij natuurlijk. Op die manier bespaart de gemeente zichzelf een hoop kosten voor ondersteuning en hulp. Ten koste van de mantelzorgers, die zij zeggen te waarderen. Waar zij ook uitdrukking aan geven met een “compliment”, dat jaarlijks in november wordt uitgereikt, rond de dag van de mantelzorg. Steeds meer gemeenten bouwen trouwens ook geleidelijk het mantelzorgcompliment af, om het uiteindelijk helemaal af te schaffen.
Jeugdzorg
De gemeente zet niet alleen volwassenen lang in de wachtkamer. Ook in de Jeugdzorg is er sprake van gigantische wachttijden. Indicaties worden afgegeven voor begeleiding en ondersteuning, maar de wachttijden bij de formele zorgverleners zijn lang. Vervangende zorg op basis van pgb inzetten is lang niet altijd mogelijk. Mensen zijn ten einde raad, ze zien hun kinderen afglijden door gebrek aan hulp. Maar in plaats van in te steken op meer aanbod lijken gemeenten het allemaal wel best te vinden. Bovendien halen veel gemeenten de tekorten die zij inboeken op jeugdzorg weg bij algemene voorzieningen als sport en cultuur. Waarmee zij weer helemaal uit het oog verliezen dat juist (samen) sporten, lezen in bibliotheekboeken en andere culturele vorming juist extreem bijdragen aan welbevinden van jeugd. Door deze voorzieningen weg te bezuinigen om het budgettaire gat in de jeugdzorg te dichten creëert een gemeente op de lange duur juist extra zorgbehoefte. Ze spannen het paard achter de wagen door zich zo pennywise maar poundfoolish op te stellen.